100 متن کوتاه مرگ ۱۴۰۳ جدید 2024

The best definition of depression The inter-brain warfare that walks The body that wants to stay alive

بهترین تعریفى که از افسردگى شنیدم جنگ بین مغزى که مى خواد بمیره و بدنى که مى خواد زنده بمونه

با من چنان کُن
کز بعدِ مرگم
با خود نگویی
ای کاش آن روز ...

به اندازه گریه گنجشک دوستت دارم فکر نکن کمه .گنجشک وقتی گریه می کنه ، میمیره!

️️️

گاهى سرنوشت انسانها قبل از مرگشان به پایان مى رسد.

مرگ من روزی فرا خواهد رسید

در بهاری روشن از امواج نور

در زمستانی غبار آلود و دور

یا خزانی خالی از فریاد و شور

ای تف به جهان تا ابد غم بودن

ای مرگ بر این ساعت بی هم بودن

مطمئنم گفته بودی با توام تا روز مرگ

من فقط شک میکنم گاهی مبادا مرده ام

بیمی به دل زمرگ ندارم، که زندگی

جز سم غم نریخت شرابی به جام من

گر من به تنگنای ملال آور حیات

آسوده یکنفس زده باشم حرام من!

دنیای بی پدر، گرفت از جهانِ من
چشمان مهربان و پر از حرف مادرم
درظلِ آفتاب، در عمق خاک ریخت
گیسوی سر به زیر و پر از برف مادرم

بودنت زندگی بود !!
این روزها
چقدر...
دلم می خواهد
دق کنم!!!..

تو نیستی...
لبخندت
قاب شده بر دیوار
و دلخوشم
به گرفتن عکس دستانت
ترا بجان این همه دلتنگی
هرکجای اسمان ایستاده ای
قول بده
بخوابم بیایی
میخواهم تمام بغض هایم را ببارم

غروب اسمان مرا به فکر مرگ می اندازد
تا دیر نشده مرا باخود به پرواز در بیاور

شگفتا که مرگ
تنها حواس ها پرت می کرد!
و آنچه که داشت ما را به آرامی می کشت زندگی بود...

آدم...یک خیانت و یک مرگ عزیز و یک ترک شدن بی دلیل رو تجربه کنه دیگه هیچ چیز تو دنیا شگفت زده ش نمی کنه! هیچ چیز...

خبرترین خبر روزگار بی‌خبری‌ست
خوشا که مرگ کسی را خبر نخواهد کرد

خبر مرگ مرا هر کسی آورد بخند. زنده ام می کند آخر خبر خنده ی تو ...

من مرگ را زیسته ام با آوازی غمناک غمناک و به عمری سخت دراز و سخت فرساینده...

بزرگترین ارتفاعی که باعث مرگ من میشه افتادن از چشم توست

سوختی تا خانۀ ما را نسوزاند غمی

بر مزارت اشک‌های عاشقان فانوس‌هاست



زیستی در شعله‌ها و پر زدی با شعله‌ها

زندگی با مرگ، شرح غیرت ققنوس‌هاست

چقدر نقطه چین...!
مرگ که نقطه ندارد

روز جهانی غذا را

با مصرف درست غذا وجلوگیری از ریخت و پاش پاس داریم

و هنگام دور ریختن غذا به فکر گرسنگانی

که این غذا می توانست آن ها را از مرگ نجات دهد باشیم

و پس از مرگ
مرا تنگ در آغوش بگیر
حقم این است
که در موطن خود دفن شوم

موسیقی عجیبی ست مرگ
بلند می شوی
و آنقدر نرم و آرام می رقصی
که دیگر هیج کس
تو را نمی بیند

میزی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای یاد
یادی برای سنگ
این بود زندگی؟

به مرگم یک نفس مانده در این فرصت مرا دریاب

هر چه
در آغوش تو اتفاق بیفتد
را دوست دارم
حتی مرگ را ️

در غربت مرگ
بیم تنهایی نیست
یاران عزیز آنطرف بیشترند

گرم را بر عکیس کن تا بفهمی
دستانت نباشند
من به چه دردی دچار میشوم

ارزوهای سوخته/نالهِ مرگ/اسمان سیاه/ابرها نا بارور/خون در راه است /مار به لانه‌ها افتاده /راه گم گشته/پرِ پرستوها خونین است/سکوت بوی تعفن می‌دهد .

از کنارت میروم
مرگ دلم یعنی همین
عاشقت باشم ولی رفتن صلاح ما شود

سقوطم از
چشای تو
چه مرگ شاعرانه ای میشه...

از مرگ جسمانی نمی ترسم
ولی اگر آدم روحا مرده باشد
خیلی وحشتناک است.

وابستگی نه جرمہ نہ درده خوده مرگہ

قلب تو قلب منه
دوری تو درد منه
خوشی من بودن تو
نبودنت مرگ منه

هر سال یک بار از لحظه ی مرگم
بی تفاوت گذشته ام
بی آنکه بفهمم یک روز
در چنین لحظه‌ای خواهم مرد..

آدم ها بارویاهاشون زندگی می‌کنند

مرگ انسان زمانیست که
نه شب بهانه ای برای خوابیدن دارد.... ونه صبح دلیلی برای بیدار شدن... زندگیتون پر از بهانه های قشنگ

ای مرگ! بیا که زندگی کشت مرا
من کاسه ی صبری ام، که لبریز شده

بعد مرگم شعر هایم را بخوان تا بشنوی / سرگذشتم تلخ تر از درگذشتم بوده است

میگن به یکی که گفتی نوکرتم

از “نون” نفس

تا “میم” مرگ

باهاش باش

نوکرتم رفیق

خدا کند که نفهمی
غمت چه با من کرد
که مرگ من نمی ارزد به غصه خوردن تو

روزی گفتیم
فقط مرگ می‌تواند
ما را از یکدیگر جدا کند

مرگ دیر کرد
و ما از یکدیگر جدا شدیم!

مرگ یک بار رخ نمی دهد
زیراهمه ما هرروز چندبارمی میریم
هربارکه با آرزوها، علایق و
پیوندهای خود وداع میکنیم می میریم..

در غربت مرگ، بیم تنهایی نیست
یاران عزیز آن طرف بیشترند

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
این چراغی است کز این خانه به آن خانه برند

اما اگر هیچ چیز نتواند ما را از مرگ برهاند ، لااقل عشق از زندگی نجاتمان خواهد داد ...

اگر بدانید مردم هزار بار بیشتر به بک سردردِ معمولىِ خود اهمیت مى‌دهند تا به خبر مرگ من و شما ، دیگر نگران نخواهید شد که درباره شما چه فکرى مى‌کنند !

ای رویای سپپده دمان
بی تو هیچم
با من بمانی
به مرگ
خوش می پیچم!
بسان
رویش ریشه
در بهاران

...آدمی در سفر ساده هم ای دل حتی
بند کفشش اجل و دسته کیفش مرگ است
زندگی یک غزل نیمه تمام است بدان
که به هر وزن بگوییم ردیفش مرگ است

روزی که به شایستگی بگذرد ، خوابی خوش در پی دارد ؛ عمری هم که به شایستگی صرف شود به مرگی خوش می‌انجامد ...

آن همه مرگ
ارزش این زندگی را داشت؟!

به درد هم اگر خوردیم قشنگ است...
در این دنیا که پایانش به مرگ است
در این دنیا که پایانش به مرگ است
برای هم اگر مُردیم قشنگ است

ترسو قبل از مرگش بارها می­میرد؛ دلیر فقط یک بار طعم آن را می­چشد.

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ !
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ ...
دانی که پس از مرگ چه ماند باقی ؟
عشق است و محبت باقی همه هیچ

مرگ تلخ است و نابکار
من قلبم درد میکند
من به تو می اندیشم
در سفر به سفری بی بازگشت رفتی

خونه از گریه پُره، کوچه از مرگِ غزل
توی ویرونی باغ، نعش گُل بغل بغل

مرگ اینجا نجات دائمی است

از مرگ نمیترسم، من فقط نگرانم که در شلوغی آن دنیا مادرم را پیدا نکنم

زندگی...
انارهای ترک خورده ای ست
در سینه ی مرگ

همه‌ی موجوداتِ زنده
بعد از مرگشون فاسد میشن
آدما قبل از مرگشون !

این روزها مثل ریال از اعتبار افتاده اى و مثل ذرات آلاینده معلق در هواى تهران فراوانى...چقدر مبتذل شده اى مرگ

به خواهرم گفتم
از میدان ها
محله های بزرگان
و بازارهای شلوغ کابل دوری کن.
گفت: مرگ در اینجا چون گرد هواست،
همه ی دریچه ها را ببندی نیز
سرانجام به اتاقت می آید.

بحران عبارت از این واقعیت است که کهنه در شرف مرگ است و نو قادر به زاده شدن نیست ؛ در این میانه انواع نشانه‌های خوفناک پدیدار می‌شود ...

جاݩِ همه را مرگ میگیرد
جاݩِ مرانبودݩِ تو

بر جگرم سوز و گدازیست از آتش عشق
عطشم از شربت مرگ
فروکش میشود

مرا جوری در آغوش بگیر که انگار فردا می‌میرم !
و فردا چطور ؟ جوری در آغوشم بگیر که انگار از مرگ بازگشته‌ام !

زندگی کن
بی خیال حرف مردم
یک ساعت بعد اینکه خاکمون کردن
مردم سر ناهار ختم به فکر اینن نوشابه شون زرد باشه یا سیاه...

هر روز خبر می رسد از رفتن یاری
من مانده ام اینجا به چه کاری به چه باری

من مرگ را دوست دارم
اما به دو شرط
یا برای تو بمیرم یا با تو بمیرم...

جز مرگ پشت مرگ خبرهای تازه نیست
محبوب من چقدر جهان بی وجود بود

هیچ وقت خانوما رو با کرونا تهدید نکنید . خانوما خودشون ویروسی دارند بنام غُرُنا که تا حالا میلیونها مرد را به کام مرگ کشانده

از مرگ نمیترسم
من فقط نگرانم که درشلوغی آن دنیا مادرم راپیدانکنم....

من یک بار
مرگ را تجربه کرده ام
یک نفر شبیه تو
دست یک نفر که
شبیه من نبود را گرفته بود
باران هم می آمد...

خدا آن حس زیباست که در تاریکی صحرا، زمانیکی هراس مرگ میدزدد سکوتت را
یکی مثل نسیم دشت آهسته میگوید،
کنارت هستم ای تنها،دلت آرام میگیرد...

مرا کز عشق می سوزم ز دوزخ چند ترسانی

کسی از مرگ می ترسد که در دل خوف جان دارد

مرگ پشت سرمان بود، نمی دانستیم
بوسه ی آخرمان بود، نمی دانستیم…

خسته باشی دل تو مرگ بخواهد اما...

مرگ هی ناز کند...ناز کند...ناز کند...!

دستم را که میگیری …
نبض دلتنگی
به شماره می افتد!
نگاهم که می کنی …
غصه ها فراموشم می کنند!
و با هر بوسه ات
مرگ…
یک قدم دورتر، از من می ایستد!

سربه شانه ی جاده
در آغوش گرفت مرگ را
عاشقی که معشوقش
از راه بدر شده بود

نه کسی منتظر است،
نه کسی چشم به راه
نه خیال گذر از کوچه ما دارد ماه
بین عاشق شدن و مرگ
مگر فرقی هست؟
وقتی از عشق نصیبی نبری
غیر از آه...

عینِ مرگ است
اگر بی تو بخواهد برود
او که از جانِ خودت
دوست ترش میداری!

در این دنیا که پایانش به مرگ است
برای هم اگر مردیم قشنگ است .

مرگِ زیبایی ست
غرقِ در بوسه هایِ تو شدن️

و آغوش تو
تنها جایی است که هیچ اتفاقی نمی تواند آرامش مرا بهم بریزد حتی مرگ ...

مثل تن خسته ای که خواب می خواهد
آنقدر خسته است، جانم
که مرگ می خواهم....

امشب گرفته گریه ها دست دلم را
دریا کمک کن تا بیابم ساحلم را
در کوچه ی نور و صدا ره میسپارم
امشب اگر مرگم رسد حرفی ندارم

از مرگ نترسید
از این بترسید که وقتی زنده اید
چیزی درون شما بمیرد به نام انسانیت

خداحافظی را بلد نیستم
کنار تو تا مرگ می ایستم

دهانت بوی مرگ دارد
نگاهت هم

تفنگ لعنتی

چشمانت شروع حادثه بود
حادثه ای که منجر به مرگ شد!
مرگی که درون چشمان تو اتفاق افتاد و
مرا برای همیشه درون چشمانت دفن کرد!!

ماهی را رها کن
این نوازش بی آب
یعنی مرگ

علی گلشاهی (ورژیرا)

در دلم خواستن مرگ کسی نیست، ولی
کاش هر کس به تو دل بست بیاید خبرش!!!

تادوست داری ام
تا دوست دارمت
تا اشک ما
به گونه ی هم می چکد زِ مهر
تا هست در زمانه
یکی جانِ دوستدار
کی مرگ می تواند
نام مرا بِروبد از یاد روزگار؟؟؟
.
.

چون سرو خمیده ام که دارد غم برگ
در چشم توام ولی گرفتار تَمَرگ

خِشت دلم از فراق تو ریخته چون
فرسوده عمارتی که لَم داده به مرگ

رفتن وُ مرگ
پایانِ فُروغِ عشق نیست
ستاره ، سال ها از پسِ مرگ می درخشد...


حادیسام درویشی

قدمی دور شوی
می رسد سلامِ من به مرگ
قطره ای ، سر ریز کُند جامی که پُر است... .


حادیسام درویشی

قُرصِ ماهی که تو هستی وُ
اثرِ مرگی
که من می چِشَم اش...!


حادیسام درویشی

این مرگ است
که به جای ما
زندگی می کند..

مرگ برای من چندان سخت نیست
اگر با نبودنت مقایسه کنم
به مراتب نبودنت سخت تر
وحشت ناک تر است
ترجیح می دهم نفس نباشد
ولی
تو باشی...

برای آنان که زندگی را خوب فهمیده اند،
مرگ هدیه ی گران بهاییست. :)

نا خدایی شده ام خسته که بعد از طوفان
تا دم مرگ دعا خوانده و پارو زده است