100 متن کوتاه مرگ ۱۴۰۳ جدید 2025

بشارت می دهد هر دم عصای پیر در دستم

که مرگ اینجاست یا اینجاست یا اینجاست یا اینجا؟

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ !
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ ...
دانی که پس از مرگ چه ماند باقی ؟
عشق است و محبت باقی همه هیچ

میزی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای یاد
یادی برای سنگ
این بود زندگی؟

خدا آن حس زیباست که در تاریکی صحرا، زمانیکی هراس مرگ میدزدد سکوتت را
یکی مثل نسیم دشت آهسته میگوید،
کنارت هستم ای تنها،دلت آرام میگیرد...

از مرگ نمیترسم
من فقط نگرانم که درشلوغی آن دنیا مادرم راپیدانکنم....

زندگی...
انارهای ترک خورده ای ست
در سینه ی مرگ

در این دنیا که پایانش به مرگ است
برای هم اگر مردیم قشنگ است .

مرا جوری در آغوش بگیر که انگار فردا می‌میرم !
و فردا چطور ؟ جوری در آغوشم بگیر که انگار از مرگ بازگشته‌ام !

ماهی را رها کن
این نوازش بی آب
یعنی مرگ

علی گلشاهی (ورژیرا)

به اندازه گریه گنجشک دوستت دارم فکر نکن کمه .گنجشک وقتی گریه می کنه ، میمیره!

️️️

خبر مرگ مرا هر کسی آورد بخند. زنده ام می کند آخر خبر خنده ی تو ...

من مرگ را دوست دارم
اما به دو شرط
یا برای تو بمیرم یا با تو بمیرم...

آدم...یک خیانت و یک مرگ عزیز و یک ترک شدن بی دلیل رو تجربه کنه دیگه هیچ چیز تو دنیا شگفت زده ش نمی کنه! هیچ چیز...

از مرگ نمیترسم، من فقط نگرانم که در شلوغی آن دنیا مادرم را پیدا نکنم

به درد هم اگر خوردیم قشنگ است...
در این دنیا که پایانش به مرگ است
در این دنیا که پایانش به مرگ است
برای هم اگر مُردیم قشنگ است

من آن چیزی نیستم که تو می بینی
در من آدمی مدت هاست مرده است
بوی تعفن ش کاشانه ی قبلم را به گند کشیده
مرگ را در چشم هایم ببین
به زبان توجهی نکن
که زبان ها بسیار یاوه گویی می کنند

وابستگی نه جرمہ نہ درده خوده مرگہ

امشب گرفته گریه ها دست دلم را
دریا کمک کن تا بیابم ساحلم را
در کوچه ی نور و صدا ره میسپارم
امشب اگر مرگم رسد حرفی ندارم

نا خدایی شده ام خسته که بعد از طوفان
تا دم مرگ دعا خوانده و پارو زده است

از مرگ نترسید
از این بترسید که وقتی زنده اید
چیزی درون شما بمیرد به نام انسانیت

قلب تو قلب منه
دوری تو درد منه
خوشی من بودن تو
نبودنت مرگ منه

سقوطم از
چشای تو
چه مرگ شاعرانه ای میشه...

خدا کند که نفهمی
غمت چه با من کرد
که مرگ من نمی ارزد به غصه خوردن تو

خونه از گریه پُره، کوچه از مرگِ غزل
توی ویرونی باغ، نعش گُل بغل بغل

آن همه مرگ
ارزش این زندگی را داشت؟!

موسیقی عجیبی ست مرگ
بلند می شوی
و آنقدر نرم و آرام می رقصی
که دیگر هیج کس
تو را نمی بیند

گرم را بر عکیس کن تا بفهمی
دستانت نباشند
من به چه دردی دچار میشوم

هر سال یک بار از لحظه ی مرگم
بی تفاوت گذشته ام
بی آنکه بفهمم یک روز
در چنین لحظه‌ای خواهم مرد..

همه‌ی موجوداتِ زنده
بعد از مرگشون فاسد میشن
آدما قبل از مرگشون !

تنها،
مرگ خود را می نگرد
در کالبدی خالی از احساس؛

زنده به گور
با چشمانی باز
در مسلخی
مسخ شبمرگی....

ره بی بازگشت است
مرگ
سفر چرا روی به پیشواز مرگ
🍁

فیروزه سمیعی

آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
این چراغی است کز این خانه به آن خانه برند

مثل تن خسته ای که خواب می خواهد
آنقدر خسته است، جانم
که مرگ می خواهم....

گاهى سرنوشت انسانها قبل از مرگشان به پایان مى رسد.

هر روز خبر می رسد از رفتن یاری
من مانده ام اینجا به چه کاری به چه باری

و آغوش تو
تنها جایی است که هیچ اتفاقی نمی تواند آرامش مرا بهم بریزد حتی مرگ ...

به روز مرگ چو تابوت من روان باشد

گمان مبر که مرا درد این جهان باشد

حآصٍل عٍشق مًتًرسًک بٍ کًلآغ، مًرگ یک مًرزعه اًست...!

خسته باشی دل تو مرگ بخواهد اما...

مرگ هی ناز کند...ناز کند...ناز کند...!

دنیای بی پدر، گرفت از جهانِ من
چشمان مهربان و پر از حرف مادرم
درظلِ آفتاب، در عمق خاک ریخت
گیسوی سر به زیر و پر از برف مادرم

در غربت مرگ، بیم تنهایی نیست
یاران عزیز آن طرف بیشترند

این مرگ است
که به جای ما
زندگی می کند..

تاب می خوری
بر هلالِ بی تابی
وقتی
به دست بوسِ مرگ می روم،
ای کاش می آمدی
وقتی که دیروز
وقتی که هنوز.

روزی که به شایستگی بگذرد ، خوابی خوش در پی دارد ؛ عمری هم که به شایستگی صرف شود به مرگی خوش می‌انجامد ...

مرگ من روزی فرا خواهد رسید

در بهاری روشن از امواج نور

در زمستانی غبار آلود و دور

یا خزانی خالی از فریاد و شور

بزرگترین ارتفاعی که باعث مرگ من میشه افتادن از چشم توست

ای مرگ! بیا که زندگی کشت مرا
من کاسه ی صبری ام، که لبریز شده

بعد مرگم شعر هایم را بخوان تا بشنوی / سرگذشتم تلخ تر از درگذشتم بوده است

مرگ یک بار رخ نمی دهد
زیراهمه ما هرروز چندبارمی میریم
هربارکه با آرزوها، علایق و
پیوندهای خود وداع میکنیم می میریم..

چون سرو خمیده ام که دارد غم برگ
در چشم توام ولی گرفتار تَمَرگ

خِشت دلم از فراق تو ریخته چون
فرسوده عمارتی که لَم داده به مرگ

The best definition of depression The inter-brain warfare that walks The body that wants to stay alive

بهترین تعریفى که از افسردگى شنیدم جنگ بین مغزى که مى خواد بمیره و بدنى که مى خواد زنده بمونه

با من چنان کُن
کز بعدِ مرگم
با خود نگویی
ای کاش آن روز ...

بیمی به دل زمرگ ندارم، که زندگی

جز سم غم نریخت شرابی به جام من

گر من به تنگنای ملال آور حیات

آسوده یکنفس زده باشم حرام من!

بودنت زندگی بود !!
این روزها
چقدر...
دلم می خواهد
دق کنم!!!..

شگفتا که مرگ
تنها حواس ها پرت می کرد!
و آنچه که داشت ما را به آرامی می کشت زندگی بود...

من مرگ را زیسته ام با آوازی غمناک غمناک و به عمری سخت دراز و سخت فرساینده...

سوختی تا خانۀ ما را نسوزاند غمی

بر مزارت اشک‌های عاشقان فانوس‌هاست



زیستی در شعله‌ها و پر زدی با شعله‌ها

زندگی با مرگ، شرح غیرت ققنوس‌هاست

چقدر نقطه چین...!
مرگ که نقطه ندارد

به مرگم یک نفس مانده در این فرصت مرا دریاب

هر چه
در آغوش تو اتفاق بیفتد
را دوست دارم
حتی مرگ را ️

در غربت مرگ
بیم تنهایی نیست
یاران عزیز آنطرف بیشترند

ارزوهای سوخته/نالهِ مرگ/اسمان سیاه/ابرها نا بارور/خون در راه است /مار به لانه‌ها افتاده /راه گم گشته/پرِ پرستوها خونین است/سکوت بوی تعفن می‌دهد .

از کنارت میروم
مرگ دلم یعنی همین
عاشقت باشم ولی رفتن صلاح ما شود

از مرگ جسمانی نمی ترسم
ولی اگر آدم روحا مرده باشد
خیلی وحشتناک است.

میگن به یکی که گفتی نوکرتم

از “نون” نفس

تا “میم” مرگ

باهاش باش

نوکرتم رفیق

ای رویای سپپده دمان
بی تو هیچم
با من بمانی
به مرگ
خوش می پیچم!
بسان
رویش ریشه
در بهاران

...آدمی در سفر ساده هم ای دل حتی
بند کفشش اجل و دسته کیفش مرگ است
زندگی یک غزل نیمه تمام است بدان
که به هر وزن بگوییم ردیفش مرگ است

ترسو قبل از مرگش بارها می­میرد؛ دلیر فقط یک بار طعم آن را می­چشد.

مرگ تلخ است و نابکار
من قلبم درد میکند
من به تو می اندیشم
در سفر به سفری بی بازگشت رفتی

جز مرگ پشت مرگ خبرهای تازه نیست
محبوب من چقدر جهان بی وجود بود

مرگ پشت سرمان بود، نمی دانستیم
بوسه ی آخرمان بود، نمی دانستیم…

دستم را که میگیری …
نبض دلتنگی
به شماره می افتد!
نگاهم که می کنی …
غصه ها فراموشم می کنند!
و با هر بوسه ات
مرگ…
یک قدم دورتر، از من می ایستد!

سربه شانه ی جاده
در آغوش گرفت مرگ را
عاشقی که معشوقش
از راه بدر شده بود

عینِ مرگ است
اگر بی تو بخواهد برود
او که از جانِ خودت
دوست ترش میداری!

خداحافظی را بلد نیستم
کنار تو تا مرگ می ایستم

دهانت بوی مرگ دارد
نگاهت هم

تفنگ لعنتی

رفتن وُ مرگ
پایانِ فُروغِ عشق نیست
ستاره ، سال ها از پسِ مرگ می درخشد...


حادیسام درویشی

قدمی دور شوی
می رسد سلامِ من به مرگ
قطره ای ، سر ریز کُند جامی که پُر است... .


حادیسام درویشی

قُرصِ ماهی که تو هستی وُ
اثرِ مرگی
که من می چِشَم اش...!


حادیسام درویشی

مارادونا هم که باشیم،میرویم

مرگ متضاد زندگی نیست، بلکه بخشی از آن است.

بدونِ مِهر، یعنی که ماه خواهد مرد
مرگِ عاشق
دو چالِ قبر می خواهد.

اگر مرگ نبود
از این دلمردگی طولانی
دق می کرد زندگی..!


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

تنهایی ام خیلی بزرگ بود
تا این که پیش پای تو
مرگ آمد
برای همیشه با من زندگی کند...!


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

او عاشقِ مرگ است
او عاشقِ زندگی با درد است
او عاشقِ شب قدم زدن، دراین شهراست
او عاشقِ رفتن است، بی برگشت!!
اری...
او \خودِ درد است \

هنوزم توی خونه عطرت حس میکنم
دیوونم کرده مرگت بعدتودق میکنم

یه بخشش ساده رو با انتقام کش نده
میمیرم بدون تو عاشقت دق نده
چه انتقامی بدتر از ندیدن تو یار
برای عاشقی که به عشق توه دچار

پا نیست که راهی بشوم جاده اگر هست
کشکول ِ پر از خالی ام آماده اگر هست

نقل است که: مردن پل ِ مابین دو دنیاست
یارب بکُش ام، مرگ چنین ساده اگر هست

مرگ از تو مهربان تر است
که هر روز
به او نزدیک تر میشوم
اما تو ...

به زندگی زنگ بزن
مرگ
نشانی کسی را
گم نمی کند...!

لبخندت که مرا به مرگ می خوانَد ، کجاست ؟
‏

هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد

هم رونق زمان شما نیز بگذرد

وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب

بر دولت آشیان شما نیز بگذرد

روزی که مرگ تسکین دهَد درد دلم را،
در پی دوست جوید یار بیگانگان را،
همی چون زِ مرگم بُگذشت روزگار،
بر جایگه عشق گمارد دیو نهادان را.

احمد زیوری

به زنده ماندن در این دیار/چه پای سختی فشرده ام‏
چه مرگ ها آزموده ام / ولی- شگفتا- نمرده ام...‏

مرگ ای آشنای قدیمی ای همزاد
نزدیکتر بیا و در چشمانم خیره شو
آنچه این روزها مرا فرا گرفته چیست؟
نامش را در گوشم زمزمه کن

به انگشت عصا پیری اشارت میکند هردم

که مرگ اینجاست یا اینجاست یا اینجاست یا اینجا

ﺣﺎﻟﻢ ﺣﺎﻝ ﮔﺮﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮔﺮﮒ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ !

با مرگ اگر تو را میتوان دید
کی می رسد این تولد ما ؟!

مرگ انتظار نیست
انتظار مرگ است

روزهای زندگی را نمیخام
وقتی تو دیگر زنده نیستی
شاید هم من مرده ام
که بعد تو انگار زندگی نیست

علی محمد ملکی