100 متن کوتاه شهریار ۱۴۰۳ جدید 2025

چشم خود بستم که دیگر چشم مستش ننگرم
ناگهان دل داد زد دیوانه! من می بینمش...

مونسی نیست مرا بعد سفر کردن تو
همدم دردم و این درد کشیدن دارد !

تا صدایت گوش‌هایم را نوازش می‌کند
تار و سنتور و نی و آواز میخواهم چکار ؟!

‏تو اصن همونی هستی
که شهریار میگه:
بدون وجودش
شهر ارزش دیدن هم ندارد

.
برسان سلام ما را
به رفوگران هجران؛
که هنوز
پاره ی دل
دو سه بخیه کار دارد…

ازتو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سر نگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
توبمان و دگران وای به حال دگران

یک نظر دیدم و
تاوان دو عالم دادم..

یک عمر گذشت و عاقبت فهمیدیم

از دل نرود هر آنکه از دیده رود..!_

آزرده دل از کوی تو رفتیم و نگفتی
کی بود؟ کجا رفت؟ چرا بود و چرا نیست

یک نظر دیدم و تاوانِ دو عالم دادم ...

پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند
بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند
همتم تا می رود ساز غزل گیرد به دست
طاقتم اظهار عجز و ناتوانی می کند

یادم نمیکنی و ز یادم نمیروی !
یادت بخیر یار فراموشکار من...

مائیم و تو ای جان
که جِگر گوشه مایی... ️

اما شهریار به جای کارما گفته:
فلک همیشه به کام یکی نمی گردد،
که آسیای طبیعت به نوبتست ای دوست🙂🎡

بی تو
نفس کشیدنم
عمر تباه کردن است...

در دیاری که در او نیست کسی یار کسی

کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی

با چشم تو از هر دو جهان گوشه گرفتیم
ماییم و تو ای جان که جگر گوشه مایی

یادم نمی کنی
و ز یادم نمی روی

یادت بخیر
ای یار فراموشکار من

من هر نفسم بر نفس ناز تو بند است

باز با ما سری از ناز گران دارد یار

نکند باز دلی با دگران دارد یار

باز با ما سری از ناز گران دارد یار

نکند باز دلی با دگران دارد یار ؟

از همه سوی جهان جلوه ی او می بینم

کسی نیست در این گوشه فراموش تر از من

من خود به سر ندارم دیگر هوای سامان

گردون کجا به فکر سامان من بیفتد

برسان سلام مارا
به رفوگران هجران
که هنوز پاره ی دل
دو سه بخیه کار دارد..

از من گذشت و من هم از او بگذرم ولی
با چون منی بغیر محبت روا نبود

دنیا و حال خوب و خوشش عاید شما

مارا برای شعر و غزل آفریده اند...!

بی مرز تر از عشقم و بی خانه تر از باد

هرچه پل پشت سرم هست خرابش بنما

تا به فکرم نزند از ره تو برگردم...!

_

زان پیش که در زلف تو بندیم دل خویش

ما رشته مهر از همه بگسیخته بودیم

در انتظار تو چشمم سپید گشت و غمی نیست

اگر قبول تو افتد فدای چشم سیاهت

پیوند جان جدا شدنی نیست ماه من

تن نیستی که جان دهم و وارهانمت...

بی تو
یک لحظه رمق
در دل و در جانم نیست

بیقرارم نکنی!
طاقت هجرانم نیست

دل به دریا زده ام ، بر لب دریاى غمت ...

وفا به قیمت جان هم نمی شود پیدا
فغان که هیچ متاعی به این گرانی نیست
.

نه غمی می رود و نی هوسی می آید

عجب ای دل که هنوزت نفسی می آید

خوشم من با غم عشقت
طبیب آمد جوابش کن

دل به هجرانِ تو عمریست شکیباست ولی
بارِ پیری شکند پشتِ شکیبائی را

شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

همه شب سجده برآرم که بیایی تو به خوابم
و در آن خواب بمیرم که تو آیی و بمانی

نقش مزار من کنید این دو سخن که شهریار
با غم عشق زاده و با غم عشق داده جان

۲۷ شهریور روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار

نالد به حال زار من امشب سه تار من

این مایه تسلی شب های تار من

ای دل ز دوستان وفادار روزگار

جز ساز من نبود کسی سازگار من

تو دیگر با دلم کاری نداری
بر این آشفته یک راهی نداری
که گفتت با دلم نامهربان باش؟
که جز آزار من کاری نداری...

بی تو با مرگ عجب کشمکشی من کردم

بی تو با مرگ عجب کشمکشی من کردم

از بالشِ
زیر سرم متشکرم!
نقش بازوی
یار را بازی می کند.

در حَسرت تو میرَم و
دانم تو بى وَفا

روزى وَفا کُنى
که نیاید به کارِ مَن....

کاش
یارَب
که نیفتدبه‌کَسی‌کارکَسی..

با چشم تو از هر دو جهان گوش گرفتیم
ماییم و تو ای جان که جگرگوشه ی مایی

در انتظارِ تو چشمم سپید گشت و غمی نیست

اگر قبولِ تو اُفتَد فدای چشمِ سیاهت

جانا سرى به دوشم و دستی به دل گذار؛

آخرغمت، به دوشِ دل و جان کشیده ام...

گر از یادم رود عالم تو از یادم نخواهی رفت

سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم بدرم

تو مال منی و من گدایت شده ام

دلتنگِ شنیدن صدایت شده ام

تو رفته ای و هنوز من خوبم ، شکر

چیزی نشده ، فقط فدایت شده ام

یک روز می آیی تو هم مثل ثریا
در پیری یک شهریار قد خمیده

تقدیر الهی چو پی سوختن ماست

ما نیز بسازیم به تقدیر الهی

دلا دیشب چه می کردی، تو در کوی حبیب من
الهی خون شوی ای دل، تو هم گشتی رقیب من

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران
ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی
تو بمان و دگران وای به حال دگران...

از چشم تو می خیزد
هنگامه ی سر مستی...

وز زلف تو می زاید
انگیزه ی شیدایی...

من هر نفسم بر نفس نازِ تو بند است...

عاشقی دل می دهد؛
معشوقه ای دل می برد....
بُرد در بُرد استو من
مشغول حسرت بُردنم...

هرچه پل پشت سرم هست خرابش بنما

تا به فکرم نزند از ره تو برگردم...!

من به بند تو اسیرم تو زمن بی خبری؟
آفرین! معرفت این است که ز من می گذری