خُب من هیچوقت آدم سختی نبودم...
از اون دخترای هزار توووی با سیاست که با صد و یه ترفند بلدن چطوری طرفشونو جَلدِ خودشون کنن و پشت چشم نازک کنن....
از اونایی که تشنه میبرن لب چشمه و برمیگردونن ...
از اونایی که همیشه برنده شدن و خوشحال...
از ا ونایی که انقدر تو برق میمونن
تا آقایی نازشونو بکشه و از برق درشون بیاره!
عوضش من از اون آسوناش بودم...
از اونایی که میترسه نکنه قهر کنه و کسی نازشو نکشه...
از اون آسونایی که تا بهم لبخند میزنه قند توی دلم آب میشه...
از اونایی که همیشه اول زنگ میزنه ، اول مسیج میده
از اونایی که همیشه زودتر میگه دوسِت دارم !
از اونایی که وقتی مسیج میاد روی گوشیش
به ثانیه نکشیده جواب میده...
از اونا که اگر اخم کنن بهش با بغض میگه اخم نکن ،
با من مهربون باش...
از اون آسون وِل نکنا...
از اون وِل نکنا...
از اون وِل نکنا...
از اونا که یه جوری میره زیر پوست و گوشت طرف که اگر پیر شد و چشاش کم سو شد ،
اگر انقدر فرتوت شد که هیچ چیز و هیچ کسی رو یادش نموند
قطعا و حتما تنها چیزی که یادش بمونه همون آسون وِل نکنه باشه...
اون موقع میفهمی که چه کیفی میده آسونِ به یاد موندنی باشی
تا سختِ فراموش شدنی...♥️
ZibaMatn.IR