دروغی کهنه بودی تو
دلت ازعشق ترسیده
ومن تنها زنی هستم
که با سازت نرقصیده
رها بودی رها ازعشق
برایم شعر میگفتی
(بیا بانوی مخمل پوش
تو در اشعار من خفتی)
دل تو گور عاشق هاست
که در اشعار تو مُردند
همونهایی که از عشقت
فقط خون جگر خوردند
تو مثل قاصدکهای
پریشان، فکر پروازی
تو آن پروانه ای هستی
که شد با شعله همبازی
رسیده وقت دل کندن
خدا یار و نگهدارت
تو هم خوش باش بعد از این
با احساسات و افکارت
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
