100 متن کوتاه ویکتور هوگو ۱۴۰۳ جدید 2025

همه‌جا شادمانی قشر نازکی است که روی رنج و بیچارگی کشیده‌اند.

ما هرکه باشیم، کسی را داریم که برای نفس کشیدنمان لازم است، اگر نداشته باشیم هوا نداریم، خفه می‌شویم، آن‌وقت است که انسان می‌میرد ...
مُردن از نبودن عشق، هولناک است؛ خفقان جان است !

دست طبیعت از وی جز یک میش نساخته بود؛ دیانت از وی فرشته ساخته بود.
-بینوایان-

از مرگ نترسید
از این بترسید که وقتی زنده اید
چیزی درون شما بمیرد به نام انسانیت

از زندگی آموختم
تا باکفش کسی راه نرفتم؛
راه رفتنش را قضاوت نکنم…

می‌گویند فردا بهتر خواهد شد…
مگر امروز، فردای دیروز نیست؟
دیروز چه کردید؟؟

می‌گویند فردا بهتر خواهد شد…
مگر امروز، فردای دیروز نیست؟

دیروز چه کردید؟؟

در هر دهکده‌ای مشعلی است: معلم، که نور می‌فشاند؛ و کاهنی است که فرو می‌کُشد.

زندگی بدون زن در نظر من گلستانی بدون گل و عطری بدون بو و خواب آسوده‌ای بدون رویای خوش بیش نیست !

کسی که درب مدرسه ای را باز می کند، زندانی را تعطیل می کند.

هیچ چیزی به اندازه جیب خالی انسان را ماجراجو نمی کند.

شنیده نشدن دلیلی برای ساکت ماندن نیست.

ویکتور هوگو در یکی از کتابهای خود میگوید:((مرا برای دزدیدن تکه نانی به زندان انداختند و پانزده سال در آنجا نان مجانی خوردم! این دیگر چه دنیایی است؟))

ویکتور هوگو:

از میان دو واژه انسان و انسانیت
اولی درمیان کوچه ها
و دومی در لابلای کتابها
سرگردان است!

ویکتور هوگو:

در هر روستای فرانسه شمعی هست که روشنی می گستراند ؛ آن "معلم" است و یک دهان هست که بر آن فوت می کند ؛ آن "کشیش" است ...!!!

عقلش از نوری ساخته شده بود
که از قلبش بیرون می آمد.
-بینوایان-

مردهای خوب هرگز نصیب زن های خوب نمی شوند.
چرا که زن ها؛ عاشق مردهای بد می شوند و با مردهای خوب درد و دل می کنند.

خنداندنِ افراد موجبِ فراموشی
مشکلاتشان می شود؛ چه انسانِ نیکوکاری است، آن کس که فراموشی را به دیگران هدیه می دهد ... !

ویکتور هوگو:
روح با آنچه می گیرد غنی می شود
و قلب با آنچه می بخشد ...

ویکتور هوگو :

آدم ها مثلِ کتابند ؛
از روی بعضی ها باید مشق نوشت
بعضی را باید چند بار خواند تا مطالبشان را درک کرد ، ولی بعضی را باید نخوانده کنار گذاشت !

ذهنم زمستانی است اما در قلبم بهاری ابدی جاری است.