100 متن کوتاه دلگیر ۱۴۰۴ جدید 2025

دلم در دست او گیر است خودم از دست او دلگیر
عجب دنیای بی رحمی دلم گیر است و دلگیرم

ازچرخش روزگار دگر سیر شدم
از روزوشبم خسته ودلگیر شدم
مرگ هم نمیگیردسراغی ازمن،
به خیالش ک جوانم بخدا پیر شدم...

‏یکی دیگه از قوانین زندگی اینه ک زیاد مثل پروانه دور کسی بچرخی؛ میگیره خُشکت میکنه میذاره لایِ دفترِ خاطراتش!

من می روم
و کلیدِ این خانه ی دلگیر را
زیر هیچ گلدانی نخواهم گذاشت.
دلتنگ که شدی
آمدی نبودم
نگرد!
باران،
هرگز شبیهِ آنچه بود
به آسمان بر نمی گردد...

گاهی لازم است از خودت دلگیر شوی
یقه خودت را بگیری
به خودت تلنگر بزنی
و برای آنهایی که اجازه دادی به تو زخم بزنند
باید از خودت حساب پس بگیری
این قلب امانت است
نباید هرگز محتاج مرهم بشود

به هواخواهی این پاییز
من دم به هر ساعت
لب پنحره را می بوسم
آسمان هم ابری
هوایش دلگیر است
هر دو پی گمشده هایمان
کوچه به کوچه می گردیم
او سر شاخه هایش
من چشمانم خیس است.

تن اگر پیر شود
دل اگر از تو و از عشق تو دلگیر شود
لحظه ای من ز تمنای تو غافل نشوم
دل ز مهرت نکنم
جز در عشق و وصالت در دیگر نزنم

برگای زرد منو یاد تو میندازن
چه زود رسید پاییز بازم
اما این بار تو مال من نیستی


روزا دارن آروم آروم سرد میشن
غروبا دلگیرترن
همه دنیا بهم میگن نیستی

و من حتی
دلگیر بودن تو را میستایم،
به محبت های بی اعتبار همگان...

گفته بودی به کسی دل بدهم می میری
تو خودت رفتی و از رفتن خود دلگیری!؟

پاییز باشد...
جمعه باشد...
غروب باشد...
و دلتنگی ؛ دلتنگی...!
عجب جمعه ی دلگیری داری پاییز !

سالها بعد که همه
امروز را یاد برده اند
کسی نمی داند
چرا پنج شنبه های مهرماه
درختان گریه می کنند
و هوا بی اندازه دلگیر است

مونالیزا بی لبخند
شیراز بی حافظ
پاییز بی باران
دریا بی موج
همه را تجسم کن
من بی تو
همانقدر، نچسب و دلگیرم...

این جمعه هم گذشت و تمام شد.
رفت و بار دلتنگی هایش را بست تا جمعه ی بعدی شاید با غروبی دلگیر تر بازگردد..
این رسم دلگیری جمعه برای دیرینه هاست!
امید به شنبه هایت را قربانیِ بغض هیچ جمعه ای نکن!

دلگیرم
مثل پنجره ای غمگین
که دست به چانه،
چشم به راهِ باران است ..

عبیر باوی کتاب وُجوم

دل گیر تو بود
وگرنه
با پرستو می رفت

دلم گرفته هوایم عجیب بارانیست
دلِ شکسته ام انگار رو به ویرانیست

کاش ،
بیرون شوی
از قاب،
دلگیرم.
حجت اله حبیبی

هوا دلگیر افق تاریک
دلم پرواز می خواهد
رها از این همه غصه
کمی آواز می خواهد

پاییز جان
راستتش را بگو چه کسی
ترکت کرد که آنقدر دلگیری...

دلگیر که می شوم
شعرهایم را
بر پنجره ای مه گرفته می نویسم
تا چشم در چشم هم
زار
بگرییم!

شمشیر را
از رو بسته
شبی که
غروبش دلگیر است...

تنها نه
جمعه ها
که تمامی طول سال

از
روزهای بی تو
چه دلگیر می شوم