« حواستون باشه من پشت سرم هم چشم دارم.» حتما برای یک بار هم شده این جمله را شنیده اید. جمله ای که معلمان با حالتی طنز بیان می کنند تا وقتی در حال نوشتن چیزی روی تخته هستند، دانش آموزان سر و صدا نکنند.

اما من فکر می کنم معلمان واقعا چهار چشم دارند. با چشمان عادی شان -مانند چشمانِ شما- تکالیف را بررسی می کنند، پرسش می کنند، به ظاهر دانش آموزانشان توجه می کنند، حواسشان به رفتار درستِ دانش آموزانشان هست، درس می دهند و ... .
اما با دو چشم جادویی به درونِ دانش آموزانشان می نگرند تا دریابند که کدام دانش آموز شبی پر تنش را در خانه گذرانده، کدامیک بابت چیزی اضطراب دارد، کدام دانش آموز غمی را در چشمهایش یدک می کشد یا کدامیک رازی در قلبش پنهان کرده است.
معلمان دو چشم جادویی دارند که هرگز بسته نمی شوند. چشمانی برای دیدنِ عمقِ وجودِ کودکان و جستن راه حلی برای مسائل آنها ... همین دیدنِ عمیق موجب می شود که مسئول تر باشند، غم بیشتری روی قلبشان بنشیند و دست به کار شوند که در قلب دانش آموزانشان - شده برای یک سال تحصیلی- بذر شادی بکارند.
معلمان دو چشم جادویی دارند که پاسدارِ بذر شادی، اخلاق و انسانیتِ کودکان اند.
معلما..دانشجو معلما روزتون مبارک!!!
ZibaMatn.IR