هر چه از من دور می گردی به من ، نزدیک تر
تلخی دُشنام تو ، از شهد گل شیرین تر

کُن مرا محروم از بوسیدنت ، ای مَه لَقا
هر چه نازت بیش ، میل و اشتیاقم بیشتر

تا هر اندازه مرا ، ناکام ، از رویت کنی
چون کَنِه در جستجویت ، می شوم من خیره تر

بی حیا را آبرو بردن نمی باشد ثمر
سَر بِجُنبان و ببین مجنون خود را پرده در

من ز داغ شوخ چشمی های تو افسون شدم
لعن و نفرین و طلسم دشمنان شد بی اثر

خشم تو افزون کند زیبایی رخساره ات
کُن دو چندان خشم خود ، تا من شوم دیوانه تر

عشق و کین ، بوسه و یا سیلی چه فرقی میکند
در دو صورت فرصت دیدار تو آید ثمر

هی به من گویی ببین و گوش کن اندرز من
تا نگاهم بر تو افتد می شوم من کور و کر

ناز کم کن بی وفا آغوش خود را کُن فراخ
خاک پایت سرمه چشمم کمی آهسته تر

بوسه ای یا خنده ای یا اینکه بر من کُن غَضَب
یا بکش یا چاره ای بِنمای ، این آسیمه سر

دست بردار از لجاجت نیست چون من مَسخ تو
منصرف گشتن نباشد کار این خونین جگر

قطعه ای از عاشقانه خداوند عشق

سروده : بابک حادثه
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
شاعرانه های بابک حادثه