منم تنها ترین تنهای بی کس
بیا عشقم به فریاد ، دلم رس
بیا که هرچه گویی لایقم من
غزل بانوی شعر دفتر من
بیا نشکن تو قلب خسته ی من
توبشکن آن سکوت بسته ی من
بمان پیشم نرو هرگز عزیزم
کنارِ این دل بشکسته ی من
همه شب دل اگر به شعر می کوبد
از رنج و غمش به یار می گوید
چون که او یار را بی قرار می بیند
از دو چشمی در انتظار می گوید
یا رب من من را عزیز برگردان
حتی شده وحشی و مریض برگردان
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
