100 متن کوتاه غصه ۱۴۰۴ جدید 2025

شده از درد بخندی که نبارد چشمت؟
من در این خنده ی پر غصه مهارت دارم...

دلتنگ که شدی پیش ِ من بیا،
کمی غصه هست باهم میخوریم.

شاید این غصه مرا
بعد تو دیوانه کند
که قرار است کسی موی تو را شانه کند...

غصه هایت را به برگ های درختان آویزان کن
چند روز دیگر می ریزد!

شده آیا به کلنجار نشینی که چه شد
من به این درد پر ابهام دچارم هر شب

آرزویم این است
که دلت خوش باشد
نرود لحظه ای از صورت ماهت لبخند
نشود غصه کمی نزدیکت
لحظه هایت همه زیبا و قشنگ
از خدا میخواهم که تو را سالم و خوشبخت بدارد همه عمر

خدا کند که نفهمی
غمت چه با من کرد
که مرگ من نمی ارزد به غصه خوردن تو

چِل سال رنج و غُصه کشیدیم و عاقبت
تَدبیر ما به دست شَراب دو ساله بود

نیاز نیست ؛ که پیر شویی تا بدانی که زندگی ارزش غصه خوردن را ندارد همین که به گذشتة نگاه کنی
این مسئله رامی فهمی.!

خ.نواندیش

رفتی به سرِ زندگی خود؛ دلِ من هم،

باید برود بی تو زند سرد، نفس را.

همه رفتند از این خانه ولی غصه نرفت
باز این یار قدیمی چه وفایی دارد

زنده بودم به خدا هرچه کشیدم فریاد…
نه کسی بود دراین شهرنه فریاد رسی.. بنویسید فقط روی مزارم ای داد…
خانه ی غصه شود تابه قیامت آباد…

آدما فراموش نمیکنن،
یاد میگیرن
چطور میشه بیصدا غصه خورد...

آرزوی بزرگتری ندارم

جز اینکه
غصه های چسبیده ی گلو را
فریاد کنم
آی دروازه ها
یاری می کنید؟

دل به کف غصه نباید سپرد
اول و آخر همه خواهیم مرد

خدایا میدونم تو بهم غصه نمیدی
غصه هام از خودمه
.
خدایا شکرت ، به هزار و یک دلیل . .

ماه من غصه چرا؟!
تو مرا داری و من
هر شب و روز
آرزویم همه خوشبختی توست

همه مون یه رفیق داریم
آنقدر برامون مهم و دوس داشتنیه که وقتی تو رابطه ش مشکل پیش میاد،ما بجاش غصه میخوریم و پیر میشیم

پایان ندارد
غصّه
زبانه می‌کشد دلم،
خاکسترِ اجاقِ زندگی
فریادِ خاموشیست.

آدم هیچ‌وقت نباید به خاطر قدیم‌ها غصه بخورد. کسی که عزای گذشته را می‌گیرد، پیر و عزادار است

و همان روز که
از غصه مرا ویران کرد
خانه اش عقد کنان بود نمیدانستم

مهربانم!

من بی تو ... پرم از دلتنگی... لبریزم از غصه... ...آه!.....

اشک هایم نمی گذارند نازنینم...

خفه می کندم این بغض!...

سخت است بی تو! ...

سخت!

هنوز غصه‌ خود را به خنده پنهان کن
بخند...
گر چه تو با خنده هم غم‌انگیزی...

گفته بودی گریه کن از غصه ات کم می شود
من اگر یک شب ببارم این جهان غم می شود .

رو ندهید به غصه هایتان!
رو که دادید کارتان تمام است.
در قلبتان ریشه میکند
دردش میزند
به لبانتان!
و از کار می اندازد
خنده هایتان را…

خیالِ خوبِ تو ،
لبخند می شود به لبم ،
وگرنه این منِ دیوانه غصه ها دارد!

بدون تو چه کنم خلوت خیابان را
شلوغ کرده ترافیک غصه میدان را

هنوز غصه خود را به خنده پنهان کن!

بخند! گرچه تو با خنده هم غم انگیزی

تو را
خودم را
و آخر این قصه را
به خدا می سپارم
باشد که
غصه ها
دلتنگی ها
و این نفس های آخر اسفند را
خوش تمام کند.

هیچ دلی مثل دلت / بادل من تانکرد اینهمه غصه روتو / قلب عاشق جانکرد

چه بی خبراومد / یه ویروس منحوس پریشونه عاشق / نمیدونه معشوق عاشقت ازپشت / درنگات میکنه باغصه باچشم / تردعات میکنه ...

گریه هامون رو ندیدن
آخرشم متهممون کردن به دل سنگ بودن:)

دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد

سراپا شعرم،
آه،،،
کسی نمی خواند مرا!




لیلا طیبی(رها)

امشب ،
تمام غصه ها را سرمی کشم
تا هیچ عاشقی گرسنه نماند...
حجت اله حبیبی

شده از درد بخندی که نبارد چشمت؟...
من در این خنده ی پر غصه مهارت دارم

قول دادم به خودم،
غصه تراشی نکنم
فکر این را که
تو باشی و نباشی نکنم...

من عادت دارم
غصه ی هر اتفاق بدی رو
یه دفعه بخورم
نه تمام عمر..!

هوا دلگیر افق تاریک
دلم پرواز می خواهد
رها از این همه غصه
کمی آواز می خواهد

گرچه چشمان تو جز در پی زیبایی نیست
دل بکن ! آینه اینقدر تماشایی نیست

حاصل خیره در آیینه شدن ها آیا
دو برابر شدن غصه تنهایی نیست ؟!

من تموم قصه هام قصه ی توست/ اگه غمگینه اون از غصه ی توست...

از رفتنِ پاییز غصّه نخور زمستان برای ما دلتنگ ها فصلِ زیباتری ست باران نمی بارد تا بویِ هیچ خاطره ای بلند نشود

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم میگذرد...

دل من طوفانیست، وندراین کلبه ی جانم غصه ای پنهانیست... ما ندانیم که گوییم چ کس را راز دل لیکن ازصخره ی چَشم بی فروغم جاریست..

احوال تو با غیر رسیده است به گوشم
در بی خبری غصه کم از با خبری نیست

نوبهار است

در آن کوش که خوشدل باشی

که بسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشی

نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف

گر شب و روز در این قصه مشکل باشی