کاش می دونستیم چه روزی توی دفتر تقدیرمون، تاریخ مرگمون رو نوشتن
ای کاش حداقل یک روز قبلش خبردار می شدیم
که حداقل، حداقل یه روز فرصت داشتیم
فرصت...
به کسی که دوسش داشتیم اعتراف می کردیم
از کسی که ازمون دل چرکین حلالیت می طلبیدیم
مادرمون رو برای بار آخر محکم در آغوش می کشیدیم
برای آخرین بار به ضربان قلب پدرمون گوش می دادیم
برای آخرین بار با دوستامون یه دل سیر می خندیدیم
یا اون غذای گرون قیمتی که همیشه آرزوشو داشتیم برای اولین و آخرین بار امتحان می کردیم
حتی بدون خجالت فریادایی که تو این سال ها تو گلومون گیر کرده بود روی بام شهر، سر مردم بی رحمش خالی می کردیم
کاش...
کاش یه روز قبل مرگمون اونجور که باید زندگی کنیم
ای کاش
ای کاش
و صد ای کاش...


اصلا بیایید فکر کنیم امروز آخرین روز زندگیمونه
بیایید یک بار هم شده به معنای واقعی طعم زندگی رو بچشیم
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
دلنوشته‌های ساجده حسینی (نویسنده)