روزهاست با خودم تکرار می کنم که اشتباهی بیش نیستی!
و من... آه خود را چون مسافر می بینم، که سفرش را از اشتباهی شروع کرده و به مقصد اشتباه بعدی ادامه می دهد؛
و نوایی که از من شنیده می شود، در تلاش است خودم و دیگران به این باور برساند که احساسم دروغین است.
اما حقیقت ورای تمام اینهاست، و من تنها بنا به مصلحت قلبی که ترس از شکسته شدنش دارم و آدمیانی که می ترسم بابت خواستنت سرزنشم کنند، پنهانش می کنم!
پنهانش می کنم و بر زبانم چیزی جز انکار جاری نمی شود
ولیکن همه چیز در دلم عیان است، و دختری در بطنم بی ذره ای واهمه و پر شور، با صدایی رسا به دوست داشتنت اقرار می کند.
ای سبزترین خیال که دستم از تو کوتاه است!
بدان که تا ابد تو را کنج دلم محفوظ می دارم و چون عابدی که به نماز مشغول است، در هر نفس به دوست داشتنت مشغول خواهم بود!
حتی اگر تمام این عشق،
تا آخرین لحظه،
تنها از سمت من باشد
فاطمه قاسمی اسکندری (هورزاد)
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
