بسم الله الرحمن الرحیم
هَوای مُنزویان زخمی از حسادت خیس
جهانِ ترس فرورفته در رشادت خیس
دوباره نیمه شب و صفرِ ساعتی مجروح
چقدر گریه بکارم برای عادت خیس
قسم به ترکش غم روی خطّ پیشانی
بُریده ناف مرا گوشه ی ولادت خیس
غریبِ از نفس افتاده را نمی بلعی؟
شبیه حضرت ذَالّنون در سعادت خیس
همیشه دلخورم از توله چتر بارانی
به زیر چکمه ی غم میدهد شهادت خیس
مریضِ عشق تو را بر ضریحِ موهایت
دخیل بسته ام عمری تَهِ سیادت خیس
به روی بومِ غزل بعد هر اذانِ شفا
خودم برای خودم می کشم عیادت خیس
وضو گرفته ام از ماجرای چشمانت
تمام عمر به قدقامت عبادت خیس
کنار شانه ی تو سنگر از جنون زده ام
چه انتحارِ عجیبی سَر و ارادت خیس
✍️ سید هادی محمدی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
