تویی تابنده در جانم تویی بر غصه درمانم
تویی در سینه ام پنهان به ملکِ دل تو سلطانم
تویی فصلِ بهارانم تویی مرغِ خوش الحانم
تویی چون گوهر و مرجان بهارا در زمستانم
زِ غم چون ابرِ بارانم فراقت کرده ویرانم
چو کشتی دلِ طوفان به هرسویی پریشانم
تویی یاسِ گلستانم تویی سروِ خرامانم
به نازِ غمزهِ ی مژگان نمودی بس تو حیرانم
تو ای شمعِ شبستانم تو هم دین و هم ایمانم
به کفرِ زلفت ای جانان تو را جانانه فرمانم
چو اشک از دیده غلطانم ز هجران پیرِ کنعانم
به دارِ عشق شد قربان دلم، دل را به قربانم
تویی مِهرِ فروزانم به شب ماهِ درخشانم
غمت در دل مرا چندان به دردِ غم تو درمانم

بادصبا
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
آوای باد صبا