متن آینده مبهم

آینده...
نامه‌ای‌ست تا نیمه‌نوشته
که هر واژه‌اش
در لابه‌لای طوفان تردید
گم می‌شود.

در مسیرِ بی‌نقشهٔ لحظه‌ها
قدم می‌زنم
با کفش‌هایی از خیال،
بر زمینی
که شاید فردا
دیگر نباشد.

آفتاب،
در افق‌ِ ناشناس
گاهی چشمک می‌زند
گاهی
خود را پشت ابرهای سکوت پنهان می‌کند.

و من،
با چمدانی از...

نداند به جز ذات پروردگار
که فرداچه بازی کند روزگار

"آینده "
زمان، جاده‌ای بی‌انتهاست و ما دو مسافر در سایه‌روشن آن.
درختان سکوت می‌کارند و باد رازهای نگفته را میان برگ‌ها می‌رقصاند.
دست‌های‌مان چون دو رشته نور در هم تنیده،
و ردپای‌مان بر سنگفرش روزهای نیامده،
حکاکی رؤیایی که هنوز شکل نگرفته است.

آینده ما، سطر نانوشته‌ای در کتابی...