دوشنبه , ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
گفتم دل داده ای انکار نکنبشنو از دل گوش به اغیار نکنهر چه دل طعنه ز اغیار شنیدبعد از این توبه کن و زار نکنبیا تا خانه را از گل بسازمکنارش یک چمن سنبل بسازمچه میدانی کجاها رفتم ای عشق به دنبالت کجاها گشتم ای عشق جنونم بی تو پایانی نداردنباشی خانه سامانی نداردتو باشی با کسی کاری ندارمکنارت باشم آزاری ندارمکه من عاشق به خویت گشته بودمبه رویت بوی خوبت گشته بودم...
دگری دید تو را ، مُردم منگاه پرسم ز خودم مَردَم من ؟...
نه مطرب و می کار گشایند نه ایام ،وی خواهم و وی خواهم و اغیار نباشند...
