مرا به یاد آور در میان خاک و چمن و لاله و باد شاید معجزه ای شود هوار دلتنگی ام در آن حوالی برزخ تو را بیابد و بر گردونه شانس سرم در مسیر باد بر شانه ات بیفتد و دستانت را در لای گیسوانم حس کنم وه که خیال...
گفتم دل داده ای انکار نکن بشنو از دل گوش به اغیار نکن هر چه دل طعنه ز اغیار شنید بعد از این توبه کن و زار نکن بیا تا خانه را از گل بسازم کنارش یک چمن سنبل بسازم چه میدانی کجاها رفتم ای عشق به دنبالت کجاها گشتم...
ز بوی عطر تو من گل بسازم ز آواز شعر تو بلبل بسازم برای باغت ای مه روی زیبا به عشقت یک چمن سنبل بسازم بخوان ای بل بل از آهنگ قلبم بگو به یارم از این دل تنگم بگو برگرد قفس تنها بماند نمانده طاقتم از غم شکستم بخواه...
همیشه خندان بود گل نوشکفته به چمن افسوس نمی دانست باد خزان بی رحم است فیروزه سمیعی
تا بهار دلنشین ، آمده سوی چمن ای بهار آرزو ، بر سرم سایه فکن چو نسیم نو بهار ، بر آشیانم کن گذر تا که گلباران شود ، کلبه ویران من ️️️
