متن ایمان و باور

نیایش
به زیبایی یک لبخند قسم
و به زیبایی آن گریه شوق
وبه دلهای پاک هرچه آینه هست قسم
برچه قسم؟
به هراسِ دلِ تب دارِ مادرِآبستن؟
به بوسه دو دلداده عاشق؟
به حریم حرمت یک دوست
که بارش اخلاص دارد؟
وبه چشمان اشکبار مادر بغض کرده
و دل پرمهرش...

تکیه بر او بکن!
باور کن و ایمان بیاور؛
که لطفش،
بی‌نهایت است؛
مهربانیش،
بی‌پایان؛
رحمتش بی‌انتها؛
و کرمش را،
ناپیداست کران...