شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
من از بچگی کارهای مختلف زیادی را در نظر گرفتم. به کشیش یا وکیل شدن فکر کردم. پدر من تجارت بزرگ تهیه ملحفه داشت و من فکر می کردم برای او کار کنم. آنچه برای من آگاه شد این بود: اگر من یک بازیگر باشم ، باید قسمتهای جالب هر کار را انجام دهم! بدون اینکه مجبور باشم به چهار سال دانشکده حقوق بروم....
من می دانم طرفداران من یک گروه هوشمند هستند....
شما به عنوان یک بازیگر از این موضوع آگاه هستید که چگونه یک نقش می تواند در زندگی واقعی شما رخنه کند....
همیشه گفتم ام که دو نوع بازیگر وجود دارد: بازیگر اجتماعی و بازیگر خجالتی....
پدر سالار ،از نقشش رها شد به نقشی جاودان ترک سرا شد همان استاد بازیگر کشاورز براه آخرت از ما جدا شد...
هنرمندان مان را فراموش نکنیم، تا زنده اند به سراغشان برویم، نه در تشیع جنازه شان افسوس بخوریم و آه بکشیم...روز بازیگر مبارک و یاد بازیگران سینما و تئاتر که به آرامش رسیدند گرامی باد...
سر لارنس اولیویه بازیگر فقید انگلیسی می گوید:«بازیگری هنر متقاعد ساختن است، ابتدا متقاعد ساختن خویشتن که به واسطه ی آن تماشاگر هم متقاعد می شود». به عبارت دیگر،بازیگر انسانی است که سعی دارداحساس، اندیشه و ذهنیت خود را به صورتی جذاب و متقاعد کنند با همه ی وجودش (روح و بدن خود)هنرمندانه به عینیت در آورد و به نمایش بگذارد تا مخاطب خود را تحت تأثیر قرار دهد. به بیان برخی تئوریسن های بازیگری،بازیگر روح خود را برهنه می کند و همچو آینه ای در برابر مخاطب...
ما در این بازی همه بازیگریمنقش های قصه را جان می دهیماین که می بینی کنون ما نیستیمنقش ها هستند و ما ها نیستیم...روز بازیگر مبارک...
