متن بیتی از غزل ۲۷۶ کتاب نوای احساس

یوسفِ مِهر و وفا، کاش، که برگردد و باز
یکسره، شاد شود، کلبه‌ی احزانیِ من!

خانه‌ای ساخت دلم، در گذرِ سیلِ مهیب
خانه، ویران شد از این، خیزشِ طوفانیِ من

کاش، می‌گشت رها، از تبِ تنهایی خویش
لحظه‌های عطشِ پُرغمِ پنهانیِ من