شاخه ها از هم گسست و پاگشایِ بادهایِ موسمی ست. انزوا؛ غم نامه یِ عصیانِ برگ، در حصارِ فصل هایِ بی کسی ست. شیما رحمانی
بگذار در بزرگی ِ این منجلاب یأس دنیای من به کوچکی انزوا شود
در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره در انزوا روح را اهسته می خورد و می تراشد.
