متن انزوا

روزگاری در بیشه شیر جنگل بودم ولی امروز شغالی شل در گوشه خانه نشسته و به روبهی‌ از پنجره خانه می‌نگرد که دست و پا تکان می‌دهد و به خیال سلطان جنگل بودن میرقصد....

لوییس بونوئل :

تنهایی را دوست دارم
به شرط آنکه هر از گاهی دوستی بیاید
تا درباره ی آن با هم گپی بزنیم.

هرچقدر بیشتر خودت را بشناسی 🔍💡 و خودت را دوست داشته باشی ❤️✨، کمتر به حضور دیگران وابسته خواهی شد 🤲🚫. این به معنای انزوا یا بی‌توجهی به روابط انسانی نیست 🚷🤝، بلکه یعنی دیگر از روی نیاز یا فرار از تنهایی به دنبال وقت گذراندن با دیگران نخواهی بود...

کسی دارد پشت می کند به من
پشت عقربه ها
می رود به ضیافت تنهایی
می رود گلو‌ تازه کند به رود
خنیا بردارد از طاقچه ی ترحیم
و رودخانه
برگرداند از مشایعت گودال
کسی دارد پشت می کند به پت پت شعله ای در عمیق میز
عادت ها می...

برای ما انسان ها تسکینی در کار نیست.
چون در میانِ توده هایی که مدام رشد می کنند، لحظه به لحظه تنها تر می شویم...

من منزوی شدم،
یا همان طوری که بقیه می گویند
غیر اجتماعی و مردم گریز؛
زیرا بی تمدن ترین انزوا به نظر من
بهتر از جامعه ی بدخواهان است،
که فقط با خیانت و تنفر تغذیه می کند .
نویسنده عطیه چک نژادیان

در انزوای خویش
و در نهایت دلتنگی
پناه می برم به باران عشق
که تنها مرهم زخم کهنه ام
همین اشک هایی است
که به امید آمدنت
نهال خشکیده ی وصل را
آبیاری می کند


مجید رفیع زاد

فنجان سردِ قهوه و دریا ...تو نیستی

شبگریه و سکوت و تقلا ... تو نیستی

یک آینه که با رژلب مانده روی میز

یک کیفِ چرم ، دولچه گابانا ... تونیستی

یک جفت کفش ، قرمز و غمگین کنار در

یک پیرهن سفید سراپا .. تو نیستی

شرمنده کرد دامنِ...

وقتی از انزوا صحبت می کنم
یعنی چهره ی این مردم
پر است از رد اشک های پاک نشده؛
یعنی از میان هشتاد میلیون نفر
یک نفر دست بر گونه ی دیگری نکشیده. :)

- کتایون آتاکیشی زاده

بی تو،،،
شب به انزوایم می کِشد
♡
خیالت را بفرست!.



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

دست بردن بر یک زخم کهنه ...
دل ظریفم را، چنگ می زند
به خاطرم می آورد
که زخمها، چه دیر کهنه می شوند
و درد تنهایی را
می نوازند تا - انتهای انزوا

رعنا ابراهیمی فرد

دور از نوازش های دست مهربانت..
دستان من در انزوای خویش تنهاست

بگذار دستت راز دستم را بداند
بی هیچ پروایی، که دست عشق با ماست

زخمی زدی عمیق تراز انزوا به من...

تنهایی و انزوا، استقلال است.

بگذار در بزرگی‌ ِ این منجلاب یأس
‌
دنیای من به کوچکی‌ انزوا شود

گاهی میانِ خلوتِ جمع ،
یا در انزوای خویش ،
موسیقیِ نگاهِ تو را گوش می‌کنم!
وز شوقِ این محال ،
که دستم به دستِ توست،
من جای راه رفتن
پرواز می‌کنم ...!

در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره در انزوا روح را اهسته می خورد و می تراشد.

دلم فریاد می‌خواهد
ولی در انزوای خویش
چه بی‌آزار با دیوار نجوا می‌کنم
هر شب...

گاهی میان خلوت جمع یا در انزوای خویش
موسیقی نگاه تو را گوش می‌کنم ...
وز شوق این محال که دستم به دست توست
من جای راه رفتن پرواز می‌کنم ...

هیچ کس نمی بیند
هیچ کس اهمیت نمی دهد
چشم های دیگران زندان ماست
افکارشان قفس ما