بیو سپید

من سپیدم
ولی تو،انتهای غزل های عاشقانه ای!

شاه شطرنج منی
با رخ ماهت چه کنم؟
با سپید دل و چشمان سیاهت چه کنم

شب موهای مادرم
سپید شد
این تنها برفی بود
که هرگز آب نشد

با پارچه سپید صلح با عشق
لباس عروسی دوخت و خود
را تسلیم کرد!

سرخ و سپید و سبز است این بیرق کیانی
اما صد آه و افسوس شیر ژیان ندارد