جانِ من مرا چه به جنگ و سیاست بازی های این جهان که من هر صبح از تماشای طلوع خورشید به تصور تماشای چشم هایت می تازم و با صدای آماده باش خیالم رو به نبودنت تیراندازی می کنم من در این میدان نبرد دست خالی با فراموشی ات سر...
این جنگ نابرابر است، قرار نبود چشم هایت را بیاوری !
جنگ نابرابریست ... من با دست خالی ؛ شب با هجوم خاطره !
جنڪَ نابرابر یعنی ، منِ بی دفاع در مقابل لشڪر بی رحم دو چشمانت!
