متن چشمهایت

ای چشم‌تو سیاره‌‌و ای زاده‌ی تبریز
لبخند بزن بر منی حیران غم‌انگیز

من رعیت‌و تبعید‌و سر افتاده‌ی صد حرف
تو دوختِ شه‌ی خنده کنان مثل فرنگیز

لبخند بزن تازه بمان مثلِ گل یاس
غرق تو ام این عشق نه جرم است‌و نه جایز

زلفت چو شب‌و پیچ‌و خمش موجِ خروشان...

گویی تمام دریاهای جهان به چشمان تو میریزند
و من آخرین غرقه ی این اقیانوس آبی ام…

‌
‌آرامش
میتونه قاب چشمات باشه
وقتی نگاهم میکنی و
توی گوشت
(الهی فدات بشم)
رو آروم زمزمه میکنم
‌آرامش
می تونه دستات باشه وقتی
لابه لای موهام میره و گم میشه
‌آرامش
میتونه شونه هات باشه
وقتی بهت تکیه میدم
و سرمو میزارم رو شونت
‌آرامش
میتونه شنیدن صدای...

در امتداد ثانیه های سرد انتظار
بی تابانه تو را می خواهم
ای کاش چشم هایت
شاهد بی قراری هایم می شدند
که چگونه قلبم
برای بودنت پر می زند
کجایی که دلم می لرزد
برای این همه تنهایی
بیا که می خواهم
میان تابستان آغوشت
پناه بگیرم


مجید رفیع...

گمان کردم
چشم های تو
پایانِ جنگ است
اما نه!

به پلکی
دو سربازِ مرده
آرام به روی آب آمدند
به پلکی
آرام از گوشه ی کادر بیرون ریختند

غمگینم
غمگینم برای رنگِ دریا
برای آن چشم ها که حالا
عمیقاً
دنیا را
به رنگی دیگر می بینند...

«آرمان پرناک»

بگویید چگونه بخندم
بگویید چگونه بگریم
چشم هایت، دو عکاس
که روز و شب مرا
ثبت می کنند...
«آرمان پرناک»

خودتم نمیدونی گندزدی به احساسم خودمم نمیدونم چرامسخ چشماتم بااونهمه بلاکه آوردی سردلم بازدوست دارم وازدوریت تره چشم

ببخش بر چشمم
کمی از
گرمای اقیانوسِ چشم هایت
تا نجات یابد
نهنگِ قرمزِ منجمدی...
«آرمان پرناک»

آرام باش و
دستت را به من بده
نمی خواهد
خاطراتت را به خط کنی
یا هجاهجای دردهایت را تقطیع کنی
چشم هایت
همه چیز را گفته اند
چشم هایت،
امانت دار خوبی هستند
«آرمان پرناک»

چشمهایت
آن پل کهنه میان رودخانه وحشی ست
هربار با نگاهت
قلبم می ریزد
اگر طنابهای شوق
پاره شود
سقوط به آغوشت
حتمی ست .

ومن
هنوز بر مدار
           چشمانت
                مشتری ام



علی مولایی

خوابهایم
آشفته می دیدند مرا
در شبهایی که
بختک هراس
نفسم را می برید
حالا
از مرز پیراهنت
رد شده ام
در کشور تنت
پناهنده می شوم
تا در اقلیم غربت
قریب نگاهت باشم
شاید
روزی چشمهایت
این
آشنای بیگانه را
در کلبه ی آغوشت
به صرف عشق
دعوت
بدهند

منم آن مطلق کافریکه بعد دیدن چشمان تو ایمان آورد

خ.نواندیش

هم آواز می شوم
با دلْ شکسته کودکِ آه،
از چشم هایت سُر می خورم
- شاید-
مرا ببینی...

شیوه یِ مرحمت را
فراموش کرده اند چشم هایت
و
من
عروسکِ بُغض را
بر سینه می فشارم.

سحر شد باز وچشمانم به در مانده است و بی خواب است
به دنبال تو میگردد دلم جاناچه غمگینست وبی تاب است..

زبس آتش زند ای جان به جانم شام دلتنگی
حوالی همین ساعت دلم دنبال مهتاب است

اعظم کلیابی بانوی کاشانی

وقتی که زمانه با دلم  دشمن شد
آغوشِ چشمِ تو پناه من شد
رضا حدادیان

 اگر چه از عطش گفتگو پرم،امّا
به یک اشاره چشم تو، لال خواهم شد.
رضا حدادیان

چشمم
آینه ایست که
حرفی برای گفتن ندارد
جزتو.
رضاحدادیان

گر چه عشقت میکند پیر دل ببازم حاضری
دور چشمت کعبه ای دیگر بسازم حاضری

آفتاب را دیدم
داشت سبز می شد
در بلوط چشمهایت

شاعر:
مهری ذبیحی اترگله

چشمات رویای منه و من رویای بارونی دوست ندارم پس انقدر گریه نکن دنیای من…

+اگه دستم خودم بود دشمناتو میکشتم فقط یه اسلحه کم دارم…
تو که نیاز به اسلحه نداری اعلیحضرت، چشمات کافیه

میخوام برات یه شعر بخونم...
+ تو زیاد اهل شعر نیستی
نه اهل شعر نبودم ولی خب... چشمای تو آدم و شاعر میکنه