متن خیانت و رنجش

کلامی به زیبایی بوسه را به لجن کشید
هنگامه بازی سکه هایش بر دیوار انزجار
با شور و هیجانی که گویی اقبال برده
نه دو سکه‌ی بی ارزش نرخ روزش
ادمی گاه با چه چیزی خفیف میشود در جِلوَت
بدرود، گمانِ به خطا رفته
بدرود زمانِ سایده شده بر سنگ...

هرچند خون آلوده ام از تیغ زبانت

بیزارم ازین قسمت پیچیده‌‌و تقدیر
دلگیرم ازین دل، که بود دل نگرانت

دانی که خودت طعمه‌ی چشمان رقیبی
دانم که خودم خسته ام از رسم خیانت

آخر به فلاکت بکشانند سراپا
من را گذری عمر و تورا حسن جوانت

سوگند به رخشانی ات...