سه شنبه , ۱۳ آذر ۱۴۰۳
من و تو در پهنه زمیندلخون ترین شقایقیمما هر دو در سینه زمانمحزون ترین دقایقیم...
دِلخون تَر از اَنار، اَناری تَر از دلماین فصلِ با تو بودن و دور از تو بودن است......
هوایم بی تو همچون حال ورزشکار دلخونی ستکه در دیدار پایانی به اسراییل برخورده...
منم آن شاعر دلخونکه فقط خرج تو کردغزل و عاطفه و روح هنرمندش را...