متن سیاوش فرید زاده

◽عدالت هم...

سفید کردیم:

من
موهای تو را

تو
چشم‌های به در دوخته‌ی مرا؛



می‌بینی!
«عدالت» هم
می‌تواند روزگار آدم را سیاااه کند

شرمنده ام
برای شما کم گذاشتم
یک سینه درد و
زخم دمادم گذاشتم
آه ای عزیز من ای من
از این به بعد
با خود
قرار شادی با غم گذاشتم


سیاوش فرید زاده

سفید کردیم
من
گیسوان تو را
تو
چشم های به در دوخته ی مرا


می بینی؟
عدالت هم
می تواند روزگار آدم را سیاه کند

سیاوش فرید زاده

زشت ترین زیبای جهان شدی
آن زمان که بلعیدم

دردناک ترین بغض تا امروزم را

... و هیچ خوب نیست
که کور باشی
و ادای بینایی در بیاورد
عینک تو