متن شفاعت

از. حُسن حسن هر آنچه گفتیم کم است
شد شافع بندگان. به روز عرصات

ماه ترین ماه زمین آمده ست
گوهری از عرش برین آمده ست

آیتی از لطف خدا ، مجتبی
سوره ی صبر و نبأ و والضحا

شاه شده بر همه عالم، حسن
نادعلیاً علیاً یا حسن!


شاخه طوبا ثمری داده است
یاس نبی گل پسری زاده است

آمده منظومه ی مولا...

من شنیده ام آن طرفتر خداییست که به مقصودِ تو می اندیشد

خوشا آن عاشقان با وفا را
خوشا دلداده ی راه خدارا
خوشا عشاق راه اولیا را
خوشا آشفته ی کرگبلا را
خوشا جان داده ی راه خدارا
خوشا عاشق شده دشت بلا را
خوشا در خون تپیدن های عشاق
میان تیغ های بی وفا را
خوشا مردان راه با وفا...