یکشنبه , ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
جهانِ کوچک من؛ این روزها که بگذرند و نورِ امید طلوع کند،هر طور شده به جست و جویت می آیم،که مجال زندگی کم است... دستانت را محکم تر میفشارم،و هرروز بیشتر از روز قبل،عاشقانه تر دوستت خواهم داشت ......
با لب هایم نه !من همیشه تو را...با چشم هایم می بوسم...آرام تر...گرم تر...عاشقانه تر......
