متن محبوبه مرادی قهدریجانی

شده اند به مانند پاییزکه رنگ می بازند تا در دل خزانشان برسند به زمستان و جاری شود اشک از دیده‌ها تا با تمام سردی ها بکشانند خودشان را به بهار تا پرت کنند جسم خسته شان را اززیر نفس های به شماره افتاده در دل تابستان سوزان و با...

وبه راستى چه زیباست ایستادگى کوه وچه زیباتر که آنچنان محکم بغل کرده درختان را با هر وزنى و رنگى و نژادى !!آنجاست که مى بینى بزرگى کوه و عظمت جنگل را که به مانند خانواده اى در کنار هم مانده و هیج ترسى از ناملایمات روزگار ندارند!! آنجاست که...

یادمان بماندکه همواره نمى توانیم بارهاى زندگی را به تنهایى بر شانه هایمان حمل کنیم !خدا همیشه زودتر از خودمان نگرانمان هست و قبل از حمل کوله بارهاى سنگین روزگار خودش سنگینى روزهای پر تلاطم را برداشته و خرده هایش را برایمان گذاشته تا یادمان نرود قدم زدن در روزهای...

چشمهایم خیره ومبهوت شده به کجا خودمم نمی‌دانم؟!انگار یخ زده و منجمد شده در لحظه!یا شایدم زمان جا خوش کرده در نگاهم و خیال برخاستن از چشم هایم را ندارد؟!می خواهد بدوشد تمام خوشی های جا مانده در پس توی نگاهم را!تمام روزهای زندگی انگار جمع شده انددر کنار هم...