ملک‌الشعرا بهار

ای کاش دلم به دوست مفتون نشدی
چون مفتون شد ز هجر مجنون نشدی
چون مجنون شد ز رنج پرخون نشدی
چون پر خون شد ز دیده بیرون نشدی

آزادی ماست اصل آبادی ما
این است نتیجه ی خدادادی ما
آزاد بزی ولی نگر تا نشود
آزادی تو رهزن آزادی ما

گر بوسه به من بخشی،
دانی به چه ماند ؟

مرغی که گهِ کُشتن ، و
قاتل دهدش آب ...