دوشنبه , ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
من در شگفتم که آیا برف به درختان و مزارع عشق می ورزد که این چنین آن ها را به آرامی می بوسد؟ و سپس آن ها را چنین آسوده و در امنیت با لحاف سفیدی می پوشاند و شاید می گوید:”بخوابید، عزیزانم، تا تابستان دوباره بیاید.”...
امنیت یعنی بانویت که دستت را می گیردصورتت را که میبوسدبداندناب تر از دستهای تودستی نیست......
تو را آنگونه می خواهمکه باغی باغبانش راشبیه مادر پیری که می بوسد جوانش را...
