جمعه , ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
کو آن رفیق مدعیِ روزهای سخت؟تا با غم تو عکس بگیرد به یادگار......
وقتی که چشم لال و زبان، کور و کر شودزخم آن زمان زبان به سخن باز می‌کند......
پک می‌زند بهمن به بهمن زخم‌هایش رامثل زمین قرن حاضر، رو به ویرانی‌ست......
دوربین دستش گرفته زندگیّ لعنتیآمده با گریه‌هایم صحنه‌آرایی کند!...
یک‌روز سمت شهر خودم کوچ میکنمبا دردهای کهنه و غم‌های بی‌شمار......
