پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
مادر تابلوی آفریدگار است . تار و پود روح مادر را از مهربانی بافته اند.عشق مادر هدیه ی بزرگ خدا به انسان است. پس قدر این هدیه ی ارزشمند را بدانیم ....
“مادرم” پاییز شد تا مرا بهاری کند،خدایا، حال و هوای هیچ خانه ای را زمستانی نکن…...
ایمانم از دعای توست وخدایم را از زبان تو شناخته امعبادت را تو به من آموخته ای ، مادر! ای الهه مهر....
از تمام دلتنگی ها ، از اشک ها و شکایت ها که بگذریمباید اعتراف کنم مادرم که میخندد خوشبختم !...
