متن زمستانی

من ملودی چشمانت را بلد شدم 🎼
ضرب تند قلبم از مسیری که عطر تو عبور کرده بی اختیار گذر میکند...
من و دلتنگی عادت کرده ایم،
به عوام فریبی گمراه کننده انتظار؛
دریای پُرتلاطم های کاریزما آخرین
اَشک های دلواپسی ...
همانند شن زارهای ترک خورده ابریِ غروب ریسه...

این خزان هم آمد و بگذشت و پیدایش نشد
آنکه یک روزِ زمستانی رهایم کرد و رفت

دلم زمستانی می خواهد

آنقدر برفی

که هیچ از دنیا نبینم

خواب دیدم
تو را به من
مرا به تو می رساند
یک روز برفی
.
چه رویای سردی ..
.
گرم بپوش
خیالم زمستانی ست

بهاران را
جای گرفته
زمستانی
در تمامی فصل
...
کلاغ
مرثیه خوان گوسفندی
که از گلوی گله ی گرگ
پایین می رود.



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

رفته ای تا قلب من درگیر ویرانی شود
قصه ی حال خرابم بی تو طولانی شود

دست هایت را به دستانم نمی بخشی شبی
قصد کردی چشم من یک عمر بارانی شود

در نبود تو اسیر ظلمت تنهایی ام
خانه ی خاموش قلبم کاش نورانی شود

سوز و سرمای غمت...

تجویز کرده شعر درمانی کنم
رو به روی چشم های تو غزلخوانی کنم

شعر فروردینی و اردیبهشتی منع کرد
گفت باید نسخه را پاییز و آبانی کنم

او خودش تاکیدکرده محضر چشمان تو
دیده را وقت سرودن خیس و بارانی کنم

تا که من بهره برم از گرمی آغوش تو......

خیابان احساسم

زمستانی ست
مدارا کن با من

ای دوست
بهار نزدیک است

دوست دارم سه شنبه ی آخر اسفند

از زیر کرسی تنهایی ام

نبودنت را بکشم بیرون

بیاندازم کف اتاق

شعر بپاشم روش

کبریت بزنم

و از آتش یکسال انتظار بپرم

بهار بی حضور تو کابوس این خواب زمستانی ست

دوست دارم شکوفه، بهانه ی تو باشد



چهارشنبه سوری مبارک

یخ زدم در بارش این برف و کولاک زمان
از زمستانی که دارم در بهار خویشتن

این منم
زمستانى گُمشده
در بهارِ آغوشت...

“مادرم” پاییز شد تا مرا بهاری کند،
خدایا، حال و هوای هیچ خانه ای را زمستانی نکن…

بیماری از نگاه زمستانی ام گریخت
آن روز پشت گرمی لبهات همنفس!

قطره قطره
می چکند ثانیه ها
از بام حقیر روزگار
زمین خمیازه می کشد
ادای بهار را در می آورد
اما
تا خرخره زمستانی ست... .

پلاس کهنه اندیشه را دور باید انداخت

زمان بر مغز و پوست کهنگی می‌تازد امروز

چه کم داریم من و تو از درخت و سنگ بی مغز زمین ای دوست



بنگر، بنگر زمین هم پوست می‌اندازد امروز

پلاس کهنه اندیشه را دور باید انداخت

زمستان هرچه بود تاریک و طولانی...

رویای حضورت را
به جهانی نمی فروشم
تو شیرین ترین داستان برای
گذران شبهای بلند زمستانی

فهمیدن آغوشت
شکوفه ای را بیدار میکند از خواب زمستانی
و این غنچه ی زیبا،
با تو به بهار می اندیشد ر م ع م ا م ت▶️

سفید چون اولین برف زمستانم
و سرد چون ایست زمین در دل بھمن
تو اوجی
من فرود...
دستانم خالی
خالی چون دستان فرشته ی نیکی در یلدای طولانی
و تو ھمه چیز را داری
مثل عزرائیل زمستان
چه بدبختم من
چه خوشبختی تو
تو بابانوئل ، من گوزن سورتمه ی...

دارد برف می آید
در گوش دانه های برف نام تو را زمزمه خواهم کرد
تا برف زمستانی از شوق حضورت بهار را لمس کند

از فشردن
دست های گرم تابستانی تو و
دست های زمستانی من
چه پاییز های انتظار گذشت و گذشت
تا شکوفه های بهاری معتدل
من و تو
بر آمدند

به چشمانت قسم، با بودن تو، زمستانی ترین روزم بهار است