شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
لب های تو با شعر عجین است؛ عجیب است ما پسته ندیدیم شکر داشته باشد...
پشت در این خانه کسی نیست، نگردیدتنهایی یک مرده مگر چیز عجیبی ست.....
اگر نمک باعث شوریست...عجیب است یار من این همه " نمک " دارد و شیرین است !!!!...
چشم هایت عجیب اندبه من که میرسند پراز زندگی میشوند..........
دلم به عظمت باران برایت دلتنگی میکند؛ امروز عجیب بی تو میمیرم ......
عشق آن بغض عجیبی ستکه از دوری یارنیمه شب بین گلو مانده و جان می گیرد......
