متن افق امید

برق زد در برکه‌ی بی‌تاب، تصویر خدا
شعله لغزید از لب مهتاب، در سینه صدا

باد، در پیچیدن اندیشه، چون زنجیر شد
ریخت بر دیوار وهم، آوازهایی بی‌نوا

نقش بست از خون دل، بر خاک، خواب آرزو
ریشه زد در سنگ، رازِ سبزِ یک رؤیای ما

چشم در چشم افق،...

"دریای آرزو"
در گستره‌ای از رؤیاهای بیکران، دست در دست هم، بی‌هیچ هراس از طوفان‌های گذرای زندگی، در دریای آرزوها قدم می‌زنیم. موج‌های خیال، نغمه‌ای آرام در گوشمان زمزمه می‌کنند و آفتاب امید، با گرمای دل‌انگیزش راه را روشن می‌سازد.

گام‌هایمان بر امواج نرم آرزوها، ردپایی از اشتیاق بر جای...

*«امروز، شعری است که تو می سرایی...*
صبحگاهان، با نگاهت گلبرگِ خورشید را باز کن و بگو: "زمین، زیر پای من سبز است!"
ظهرها، اگر خستگی بر شانه هایت نشست، یادت باشد که رودها هم خمیده میشوند، اما همیشه به دریا میرسند.
عصرها، پرندهٔ امید را از قفسِ لحظه ها...