با خانمی آشنا شدم که با خنده می‌گفت: -- همسرم مأموریت رفته و تا هفته‌ای دیگر بر نمی‌گردد! پرسیدم: ملوان است؟! گفت: نه! خلبان! ناخودآگاه سرم را میان دستانم گرفتم و روی زمین خم شدم او قاه قاه به من می‌خندید و من ۱۶ سه ۱۹۸۸* در مغزم ویراژ می‌رفت....
آخ که چه تلخ است، روایت دراماتیک انفال! نه با شعر توانش شرح داد نه با مقاله و سخنرانی... انفال زخمی ست کاری، بر پیکره ی وطن. شعر: ناصح ادیب ترجمه : زانا کوردستانی
بعد از فاجعه ی انفال در بیابان عرعر درخت هایی رویید که نه درخت خرما بودند و نه درخت بلوط! درخت های سرخی روییده از خون و استخوان و اجساد انفال شده ها... شعر: ناصح ادیب ترجمه : زانا کوردستانی
