متن برق چشمانت

دلم با برق چشمت شد هوایی
ندارد دیگر از دامت رهایی
کجایی تا ببینی التهابم
خدایی مرُدم از داغ جدایی.

به چشمانت خیره می شوم . . .
برق چشمانت هوش از سرم می برد ،
گویی شرابی هفت ساله نوشیده باشم
تو کیستی که اینگونه مرا مست و مدهوش خود کرده ای ؟
نمیدانم . . .
بی گمان تو زاده ی عشقی و من مجنون و شیدای تو...