متن حسرت دیدار

پاییز است.
شب،زودتر از همیشه می‌رسد، گویی عجله دارد تا تنهایی ام را زودتر در بر بگیرد.

سکوت،سنگین تر از همیشه روی شانه هایم نشسته.

و من،
در این سکوت وتنهایی....
به یاد تو میافتم.
به یاد آغازی که تو بودی،در میان این همه پایان....

دوری، فاصله ی جغرافیایی نیست.......

گاهی لحظه هایم از تو لبریز می شود
از احساسم سر می روی
و فضای خانه ام
پر می شود از دلتنگی
پشت کدام پنجره بایستم
که تو را انتظار نکشد؟
و زیر سقف کدام آسمان نفس بکشم
که عطر تو گیجم نکند؟
دلتنگم و هیچ چیز جز تو
حال...

دو فنجان حرف داشتم
در تلاطم سکوت
از دهان افتاد
حالا، در بستر کافه‌ی انتظار
من مانده‌ام
و انتهای روزی که
غزل داغ نبودن
در گوش افق
زمزمه می‌شود

نامه‌ای از دلِ پر بغض و عشق
محبوب دلم عزیز جانم
هر لحظه نبودنت مثل خنجری آرام در قلبم می‌نشیند. هیچ روزی نیست که نامت در ذهنم نچرخد و خاطره‌ی نگاهت در جانم زنده نشود. نگاهت برای من مثل دریچه‌ای به آرامش بود، و آغوشت پناهگاهی که هیچ‌گاه فراموش نمی‌شود....

دل از کینه‌ها شسته بودم ولی،
غمِ این فراق امانم نداد
تو رفتی و با رفتنت این جهان،
دگر رنگِ مهر و نشانم نداد
ز یادِ تو هر شب به چشمانِ من،
قرارِ نگاهِ جهانم نداد
به یادِ تو هر شب، دلِ بی‌قرار،
دگر فرصتِ شادمانی نداد
شبی در سکوتِ...

تا ڪے بـہ בلم حسرت בیـבار تو مانـב،
تا ڪے نگهم چشم بـہ راہ تو بمانـב.

دلم برای قدم‌های رهگذرانِ عابرانِ پیاده تنگ می‌شود،
برای روزهایی که خیابان‌ها پر از نفسِ تو بود.
یادش بخیر، وقتی بی‌دلیل می‌رفتی و من بی‌دلیل دنبالت می‌کردم،
نه مقصدی بود، نه وعده‌ای، فقط دل… که به هر قدمت دل می‌داد.

حالا خیابان همان خیابان است،
اما صدای قدم‌هایت را از...

افسو๛ ڪـہ
בر حسرت בیـבار تو בیوانه شـבیم.

حیرانم چرا سهم من از تــو،
فقط حسرت בیـבارت شـב.

فـقط یک لحظـہ از تو בور گشتن،
جهانم را کنـב غرق تمناے حضورت.

ای کاش چشمم شاهد خندیدنت باشد
وقتی که فصل خرم روئیدنت باشد

از شاخه ی احساس میچینم توراوقتی
ای سیب سرخ من زمان چیدنت باشد

تو میشوی پیدا میان هاله ای از ذهن
تا نیت چشمان حوا دیدنت باشد

عطر تو میپیچد میان دشتها وقتی
ایام ناب در هوا پیچیدنت...

عشق בل من چهرـہ نمایان بنما.
وقت حضور است.

مملو است בر خاطراتم،
رב پاے چشم تـــــو...

چه سخته که: نباشی پیشِ قلبم

نگیری، از من احساساتِ مبهم

تو می‌دونی نفس هستی برایم

نکن حالِ هوای حسّمو دم

بے تـفـاوت از کنارش رב شـבم اما هنوز،
בلــم آن بنـב نگاهش را تمنــا میکنـב.

عطرِ خاطره هایت
هر سپیده ی صبح
بی قرار می کند
چشمانِ منتظرم را
چشمانی که
روزگاری است دیر
یعقوب وار
پای آمدنت سپید شده اند
و من
در دلِ ثانیه ها
زلیخاوار
با تو دلخوش نشسته ام
تا که بیایی

نمی‌دانم که گودال تنهایی چقدر عمیق است!
لیکن، هر چه بیشتر فرو می‌روم،
سقوطم بیشتر است.
خداوندا!
تو تنهای تنهایان آسمانی و
من تنهای روی زمین!
به کجایی که به دیدارت بیایم؟!

گر چـہ בورم ز تو و آن لب شیرین عسلت.
از همین فـاصلـہ בر کنج خیالم لبت میبوسم.

نبودنت
مثل معادله‌ای‌ست با چندین مجهول،
که هیچ راه‌حلی ندارد
جز حضور بی‌قید و شرطت—
((قدر مطلقِ تو)).

‏با رفتنت قلبـم درون سینه‌‌ گویی پـروانه شـد،
‏جـان از تنـم جـدا و راهـی هـر بت‌خـانه شـد!

‏نسیـم عشـق تـو نبـود دیگـر در روزهـای مـن،
‏در نبودت خاطراتت ساغر و دل می‌خانه شـد!

‏دوری تـو برده دل را تا آسـمان هفتم ای عزیز،
‏آخرش عقل گویی مسجد ‌و دل می‌خانه...

هر ثانیـہ هر لحظه،
از فـکر تو لبریزم.

تا هستے בر آغوش خیالم،
نـفـسے هست مرا.

بے تو בر خلوت شب،
בست بـہ בامان خیالت شـבہ ام.

کنارم نیستے اما،
تمام جسم و روح و فـکر من مملو ز یاב توست.