بیو اخگر کرفکوهی

شفاف م
بی لکه
دیده نمی شوم

بی
تو انم!

پلکهایم

دیگز باز نمی شوند

سنگین است

گامهای رفتنت!

می‌جنگی ؟
که اسیر توست..
صلح

قطار رفت،
و این ریل سالهاست..
پیراهن به آتش می کشد.

تابوت
می سپارد به خاک
درخت آرزویش را