شفاف م بی لکه دیده نمی شوم
سپیدترین حاشیه میان سبز و سرخ نگاهت برهنگی معنی ندارد. گاهی به گنگی حرفی پرت می کنی و گاهی هم چُنان شفاف که آینه در برابرش لُنگ می اندازد. تو اهل حاشیه، اهل دیواری که چین را از جهان جدا کرد نبودی، همان قدر در جهان سوم ت غرقی که...
دیشب دوباره خواب تو را دیدم روشن تر از ترانه ی خورشید شفاف تر از آینه ی جویبار بود خوابی چنین زلال هرگز ندیده ام شاید از خواب های گمشده ی توست ای کاش بذر شب را می شد در خاکِ روز کاشت یا کاش خواب نیز مثل زمان اینگونه...
با شفاف ترین قلب و پاک ترین احساس می پرستمت
