بیو افسوس

مرا دو چشم به راه و دو گوش بر پیغام
تو فارغی و به اَفسوس می‌رود ایام ...

این شهر به تنگ آمده بود از من و افسوس
آن کودک بی حوصله دیگر خطری نیست

ای کاش میبردی تمام خاطراتت را
از تو برایم یک بغل افسوس مانده