پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
من با تو هیچ یک از خیابان های این شهر را قدم نزدم. سر میز هیچ یک از این کافه ها مهمان لبخند تو نبودم. زیر هیچ بارانی خیسی موهایت را ندیدم. من از تو در دلم فقط یک جای خالی دارم، اما تو در تمام خاطرات من زندگی میکنی. و همین برای دوام آوردنم کافیست! دنیاکیانی...
دنیا رو هم بگیرمآخرش باز تو تنها افتخار زندگیمی...
من انِ تواممرا به من باز مده...
