ای کاشکی، با دل بفهمیم این که بی شک: با عشق، غرقِ گُل، فضای زندگانی ست! در بسترِ همواره مهرانگیزِ احساس، امّیدواری، جان فزای زندگانی ست! شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک غزل)
بدون عشق جهان جای زندگانی نیست
ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی...
تو می دانی که من بی تو نخواهم زندگانی...! ️️️
از زندگانی ام گله دارد جوانی ام!! شرمنده جوانی ام از این زندگانی ام!!
سال ها شد رفته دمسازم ز دست اما هنوز در درونم زنده است و زندگانی می کند...
