پاییز باشد، پیش من باشی، خودش عیدست! این فصل بر صدها بهار بی تو می ارزد...!
ز صبر خالی ام اما به انتظار دچار... منی که گشته به یک روح بیقرار،دچار پر از سکوتم و هر روز از سخن لبریز غریق بغضم و هرشب به انفجار دچار! چنان ز هر مژه ام شعر تر فرو ریزد که نیست مثل منی کس به آبشار دچار بهار بعد...
