می شناسند مرا از باد و باران می شناسند مرا از خود گریزان می شناسند به جرم عاشقی رسوای شهرم مرا مجنون حیران می شناسند به چشمت ای گل مازندرانی غباری از خراسان می شناسند خزانم بس که لبریز تماشاست دلآشوب زمستان می شناسند گذشتم پای تو از خود ولیکن...
وعده باران ندهید شانه را زیر خم زلف پریشان ندهید ناله در نای دلآشوب نیستان ندهید دود آهی که به آتش بکشد عالم را به تماشاکده ی گردش دوران ندهید حکمتی بوده اگر ساکن دنیا شده ایم بیش از این دلهره لحظه تاوان ندهید با شمایم که به شومینه هم...
