متن عزیزان

می شناسند
مرا از باد و باران می شناسند
مرا از خود گریزان می شناسند

به جرم عاشقی رسوای شهرم
مرا مجنون حیران می شناسند

به چشمت ای گل مازندرانی
غباری از خراسان می شناسند

خزانم بس که لبریز تماشاست
دلآشوب زمستان می شناسند

گذشتم پای تو از خود ولیکن...

…خدایا
……هزار هزار مرتبہ شڪر
…برایِ عزیزانی ڪہ دارم
…برایِ جایی ڪہ هستم
…و برایِ همۂ الطافت شڪر…
……فقط ڪمی حالِ خوب و
ڪمی صبر……
…تا قدرِ داشتہ هایم را بدانم و
یادِ نداشتہ هایم هم نباشم

بشنو ای دوست که از مرگ حذر نیست که نیست
غیر تسلیم و رضا چاره ای نیست که نیست
مرگ یاران همه سخت است عزیزان زما
ماتمی سخت تر از مرگ پدر نیست که نیست