مانندِ کویر هستم و بارانم باش مانندِ پرنده ها غزلخوانم باش چون پرتو خورشید ،مرا روشن کن دل گرمیِ آفتاب گردانم باش سپیده اسدی با تخلص مهربان
می شناسند مرا از باد و باران می شناسند مرا از خود گریزان می شناسند به جرم عاشقی رسوای شهرم مرا مجنون حیران می شناسند به چشمت ای گل مازندرانی غباری از خراسان می شناسند خزانم بس که لبریز تماشاست دلآشوب زمستان می شناسند گذشتم پای تو از خود ولیکن...
زنی در شعرهای من عروس فصل باران است هوای دیده اش ابری ولی لبهاش خندان است غرورش چون گلی زیبا ، غمش اندازه دنیا چه کرده عشق با این دل که اینگونه پریشان است زتار موی خود هرشب هزاران نغمه میسازد ز رقص نرگسِ چشمش دل آشفته حیران است لب...
